เรื่องราวของคน...
บางครั้ง..เรียบเรื่อย ดั่งสายน้ำ
บางครั้ง..ผาดโผนดุจเสือร้าย
บางวัน..ผ่านไปอย่างสงบ เบิกบาน
บางวัน..กดข่ม ความรุ่มร้อนในใจ
เป็นเช่นนั้นจริงๆ....
บ่อยครั้ง ปิดหูข้างขวา และปิดตาข้างซ้าย
เพื่อหยุดความวุ่นวายทั้งภายนอกและภายในใจเราเอง
แต่ในบางวัน..จิตรุ่มร้อนเกินจะเก็บไหว เพราะ อ่านสายตาของคนได้ยังกับว่าได้อ่านหนังสือสักหนึ่งหน้า
เพราะ..ไม่เพียงแต่อ่านเขาออก แต่อ่านคนใกล้ชิดเขาได้ทะลุ..ไปถึงใครอีกคน
จำเป็นต้องพูดให้ได้ยินบ้าง แม้จะไม่ใช่เสียงสวรรค์ดังคนใกล้ชิดเขาพูด..แม้จะชี้นกเป็นนกไม่ได้ เหมือนดังเช่นคนของเขาที่สามารถชี้นกให้เป็นไม้..อย่างน้อยก็สมามารถทำให้เราได้แลเห็น..สิ่งที่ซ่อนอยู่ได้ชัดเจนมากขึ้น
หากจะถูกกล่าวหาว่า..เสนอหน้าแย่งงานทำกันละก็...ขอให้รู้ว่า มีที่มาที่ไป...ทำไมไม่ถามหาเหตุกันหน่อย แต่สังคมไทยมักเป็นเช่นนี้..นายมักฟังคนพูดมากกกว่าคนทำ ไม่แปลกคุณสามารถหาได้ในทุกสังคมที่มีนายขาดความยุติธรรม.......ทำให้..อดคิดไม่ได้ว่า..หากคุณไม่ใช่เลขาที่รัก..
อย่าสะเออะไปเรียกร้องความเป็นธรรมให้ใคร..แม้แต่ตัวเอง..ที่นี่ก็เป็นอีกสังคมที่มีลูกน้องไม่ทำงาน..แต่เป็นได้ทั้งนกสองหัว จิ้งจกหลากสี หรือขุนพลอยพยัก..เก่งในการหาข้อมูลรายงานนายตั้งแต่เรื่องงานยันใส่ไฟคนอื่น และเขาก็เชื่อเช่นนั้น...ช่างเหมาะสมกันจริงๆ จนเริ่มเข้าใจ เห็นภาพได้ชัดเจนและเชื่อคำครหาของผู้คนที่ได้ฟังมานาน
นอกจากนี้..ยังสามารถประเมินความสัมพันธ์..ระหว่างคน ๓ คน ดุจห่วงโซ่ที่ยึดติดกัน...แต่ในคน ๓ คน ใครคือ..ผู้ชักใย ใครเป็นเครื่องมือบ้าง..ใครคือเหยื่อและใครคือเป้าหมายระเบิดตัวจริง บางที เขาทั้ง ๓ คนคือบ่อนทำลาย เพียงเพราะเอื้อผลประโยชน์ให้กับกลุ่มคนของตัวเอง..หรือเราจะคิดอะไร..ไปกันใหญ่ ??...
ความรู้สึกไว้เนื้อเชื่อใจ และคาดหวังว่า..เขายังมีดี ได้คลายคลอน ที่เคยคิด..ปากว่าตาขยิบ และแท้ที่จริง เขา..เป็นเนื้อเดียวกันกับคนชั่วก็ชัดเจน
ประเทศไทยถึงมีแต่ความวุ่นวายเพราะผู้ก่อการดีดีมีน้อยกว่าผู้ก่อการร้าย...
หรือเพราะเจ้าหน้าที่..เอาแต่ได้เช่นนี้มีอยู่เยอะจริงๆ..โจรใต้ถึงเกิดและอ้าง..ว่าเจ้าหน้าที่เอารัดเอาเปรียบ
บ่นเรื่อยเปื่อย..
เมื่อ..เราไม่มีทางหนีสังคมเส็งเคร็งได้จริงๆ..
.แต่จะทำใจยอมรับ..คนจำพวกนี้ได้นานเท่าใด...คงต้องตามอ่านใจตัวเองต่อไป
