พันธนาการแห่งรัก



แสงแรกที่ฝั่งโขง คือแสงสุดท้ายที่ค่อยลาลับจากกันไกล


การเดินทางกำลังจะเริ่มต้นอีกครั้ง 
และการเดินทางของชีวิตดูเหมือนจะยังไม่สุดที่ปลายทาง.


ยังไม่สุดสาย ยังไม่ถึงปลายทาง
เพียงระหว่าง กลางเส้น ไม่แม้นหมาย
มิวางวาย ยังล้ำล่วงห่วงมิคลาย
สุดสายปลายทาง(คง)งดงามตามวาดไว้

..............................................


ลมพัดพริ้วคว้าง
คลื่นล้อสาดทรายกรีดเกีรยว
ละคิด ละคน แลโดดเดี่ยว
คนเบื่อ เกรี้ยว หันหลัง 
ละจาก ไม่บอกลา.

**********************************

ไม่เคยคิดผูกใจให้คิดแค้น      
แต่เจ็บแน่น จุกอก เพราะรุกเร้า
นับวัน เฝ้า ตอกย้ำ ความหมองเศร้า        
เอาสิเอา..จะเร้ารุก ให้จุกเจ็บ(ถึงไหน)

********************************************


ความทรงจำสัญญาหัวใจของวันวาน
ตะวันลาลับ อับแสงแรงเร่ง
คน เคลื่อนเคร่ง คลาดคลาลาหาย
เมื่อปีผ่าน สัญญา  (รัก) ก้องกลับกลาย
กลับลืม มลายสิ้น พังภิณท์แล้ว

*****************************************


ยังจำอีกไหมคำวอนในวันวาน   
แว่วแว่วหวาน ตรึงใจไม่เลือนหาย
วันนี้หัวใจสลาย จิตวางวาย           
วนเวียนว่าย น้ำตา หยดหยาดริน

***************************************

"คิดถึง"วันวานหวานตรึง ซึ้งจิต       
เคยอยู่ชิด แนบอิง ไออกอุ่น
วนวกวุ่น สัมผัส หวานละมุน
แว่ว...คุ้นคุ้น..ว่ารักยังเพรียกหา(ฝันไป)  

***************************************

ลีลาวดีจาก ริมแม่น้ำโขง อุบลราชธานี

เมื่อความรักเพรียกหา

เสียงฝนซ่าสาดกระเซ็น..เย็นเฉียบ  
ในความเงียบ ใจผวา คว้าความเศร้า
จะรุกจะเร้า เฝ้าตามหลอนใจเรา
ฤาจะเฝ้าลวงรัก..ทุกฤดูกาล
๓๐ ตุลาคม ๒๕๕๔

ดอกรักผลิบานในใจ ทิวลิปเบ่งบาน อวดหมู่ภมร @ เชียงราย
กอดความทรงจำไว้เพื่อคิดถึง และเก็บไว้เพื่อตอกย้ำความร้าวราน


ลมหายใจแห่งความคิดถึง - แมคอินทอช 


ก็มีสักครั้งในชีวิตหนึ่ง
จะซาบซึ้งกับหัวใจ
อ่านบทกลอนแล้วร้องไห้
ฟังเพลงได้ตลอดคืน


ลม..ลมหายใจ...ความคิดถึง
อยากมีความรักเป็นที่พึ่ง
เฝ้าคิดถึงคนชอบพอ
ค่อย ๆ สาน ค่อย ๆ ต่อ
ก่อเป็นรักหนักแน่นจริง


ลม.. ลมหายใจ ความคิดถึง
หากความรักเป็นเหมือนลม
คงพร่างพรมอยู่ข้างเธอ
เฝ้ารอคอยเสียจนเก้อ
คิดถึงเธออย่างจริงจัง...


แต่พอไม่นานรักก็ผ่านระบัด
เหมือนลมพัดเลยผ่านไป
หากเธอยังจำเพลงนี้ได้ 
นี่คือ..ลมหายใจ...ของความคิดถึง...


แต่พอไม่นานรักก็ผ่านระบัด
เหมือนลมพัดเลยผ่านไป
หากเธอยังจำเพลงนี้ได้ 
นี่คือ..ลมหายใจ...ของความคิดถึง...
๑๕/๑๒/๒๕๕๔


****************************

ดั่งดวงตะวัน สุดมือไขว่หา ทั้งแผดเผาให้หมองไหม้

*********************************************
แม้วันเวลา..ผ่านการเดินทางอย่างไม่หยุดยั้ง
แต่ความรัก..ยังคงตรึงอยู่ที่เดิม