เวลา

เวลา...ไม่ใช่ แค่เดิน ผ่านไปเรื่อยๆ

 แต่ ช่วย ให้เราเรียนรู้ ผู้คน ระหว่างทาง 

สิ่งที่แลเห็นไม่ใช่สิ่งที่เป็น

สิ่งที่เป็น ไม่ใช่ ในความหมายตามนั้น..

บ้างก็มีความน่ารัก บ้างก็มีความน่าชัง

บ้างก็สะสมและแบ่งปัน ความดี

บ้างก็..หลง สาละวน กับ ความเสื่อม

บ้าง ก็ใฝ่รู้ บ้างก็ กลัวเหนื่อย

บ้างก็ อิจฉาริษยา....

เวลา...ให้อะไร ต่อ อะไร มากมาย สำคัญว่า...เรา จะเก็บ อะไร ไปได้บ้าง

มายาใจ

.. สมองวุ่นวาย กับงาน..
ไม่ได้มีช่องว่าง..เหลือ เผื่อ ให้กับ ความรู้สึก ของตัวเองบ้างเลย

บางครั้ง..อาจเผลอวูบวาบ แต่ เพียงชั่วนาที เพราะ มีเหตุมีผล ที่เราเผลอไม่ได้บ่อยๆ
บางที..อาจหวั่นไหว เพราะ หัวใจไม่ใช่ หินผา

แต่ทุกครั้ง...
ภาพ..เสียง...ลอยมาสัมผัส ให้เรารับรู้ ได้ถึงผลสะเทือนถึงใจในวันพรุ่งนี้
และทุกครั้ง ยังตระหนักได้..ว่ามันคือ มายาที่หลอกหลอนตัวเอง

...ภาพมายาลวงตา ลวงใจ...
ให้มีผลถึงใจ ได้เสมอ

...ภายใต้ความสงบ..นิ่งงัน และรอยยิ้ม
ยังคงซ่อนความไม่ไว้วางใจในตัวตน 

คิดถึงเสมอ ก็บอกความรู้สึกต่อใครๆ ไม่ได้ แม้แต่ตัวเอง

ห่วง ก็แค่ห่วง ที่มิอาจเปิดเผยถึงกัน

อ่านมา อ่านไป เริ่มสับสน ดังเช่น ตัวเอง..ที่ยังรู้สึกเหมือนท้องฟ้าอึมครึมด้วยเมฆฝน

หัวใจ ไม่ใช่ สายน้ำ มิอาจ ปล่อยให้ไหลเรื่อยเปื่อย

หากมิรู้..ปลายทาง..ต้องสร้างกำแพงหินกั้นระว่างเส้นทาง

หากเมื่อพบว่าใครจริงใจ..ย่อมแสดงผล ได้ทุกๆเวลา

ขอเพียง..ความจริงใจจากกันและกัน กำแพงกั้นใจ ไม่ได้เสมอไป

FOR GET ME NOT.

ขอบคุณ ภาพดอกไม้จาก
http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=calalily&month=21-06-2013&group=27&gblog=1