ยิ่งถอย...ยิ่งใกล้

ในวันที่แสงแดดทอแสง 

ท้องฟ้าเป็นสีทอง...

ฉาบฉายยอดขุนเขา.

ฉันคิดอะไรต่ออะไรมากมาย...

คิดถึงการเดินทาง..

คิดถึงการได้ซุกตัวอยู่กลางหุบเขาที่โอบล้อมด้วยธรรมชาติ และความเหน็บหนาว

คิดถึงความเงียบเหงา..ที่ซ่อนอยู่ในส่วนลึกของใจ

คิดถึงความอ่อนแอ..ที่สุมความกล้าแกร่งปิดซ่อนมันไว้

คิดถึง..สิ่งที่เรียกว่ารัก....ยิ่งถอย ยิ่งใกล้

คิดถึงความผูกพัน..ยิ่งคลาย ก็ยิ่งรัดแน่นหนัก

บ่อยครั้ง...ปล่อยใจ..ล่องลอย ไปสุดขอบฟ้า

บ่อยครั้ง...รู้สึกเหมือนยิ่งคว้า ยิ่งห่างไกล

และ..ในวันนี้..ฉันยังคิดว่า...

ฉันยังเป็นเจ้าชีวิตและอิสรภาพอยู่อีกไหมนั่น??

วรินทิรา บันทึก

วัน 14 ธันวาคม 56

ภาพถ่าย อุทยานแห่งชาติ นันทบุรี จ.น่าน

วันพ่อของปวงชนชาวไทย

วันพ่อ ๕ ธันวามหาราชา.....๒๕๕๖

๕ ธันวามหาราช ๒๕๕๖

ผ่านมา และผ่านไปอีกวัน สำหรับวันสำคัญๆ ของปวงชนชาวไทยทั้งประเทศ

วันพ่อของแผ่นดิน...วันที่ทุกคนละทิ้งความมัวหมอง ละทิ้งความวุ่นวาย ละทิ้งความเจ็บปวด

เพื่อได้ร่วมถวายพระพร ถวายความจงรักภักดี และร่วมกันจุดเทียนชัย..พร้อมกับได้กล่าวสดุดี

...ขอพระองค์ทรงพระเจริญ...ขอพระองค์ทรงพระเจริญ ขอพระองค์ทรงพระเจริญ 

กึกก้องอย่างพร้อมเพรียงกันทั่วประเทศ

เป็นวันที่ประชาชนของพระราชามีความปลื้มปิติและอิ่มความความสุข..อย่างล้นเหลือ 

สำหรับผู้เขียนแล้ว ไม่มีโอกาสได้ทำกิจกรรมกับเพื่อนๆ ที่มีอุดมการณ์เดียวกัน มาระยะเวลาหนึ่งแล้ว แต่ที่นี่..โครงการฟาร์มตัวอย่างฯ บ้านน้ำดำ ปัตตานี ก็มีกิจกรรมดีๆ ..เพื่อถวายเป็นพระราชกุศลแด่พระองค์ท่าน เป็นประจำทุกปี

ปลูกป่า วันพ่อ ๕ ธ.ค. ๕๖ ณ โครงการฟาร์มตัวอย่างฯ บ้านน้ำดำ ปัตตานี

แม้ทำเพราะหน้าที่ มีขอบเขตจำกัด  

ความรู้สึกอาจแตกต่างกับการที่เราก้าวลงไปทำทั้งตัวและหัวใจ แต่ก็..สุขไม่เบา

บันทึก......ฉันขอเป็นประชาชนของพระราชา

๗ ธันวาคม ๒๕๕๖