วันพฤหัสบดีที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2554

ที่สุดของคน..ผู้มาเยือนและจากไป


สัจธรรม เป็นความจริงในการดำเนินชีวิต หลายๆแง่มุม ที่เรามักจะหลงลืม 
เพราะหลงลมอยู่กับภาพมายาที่ผ่านเข้ามาหลอกล่อให้เราเดินหลงทาง 

บ่อยครั้งที่ผู้เขียนเผลอใจเดินทางผ่านเข้าไปจมจ่อมกับความงดงามของมายาภาพที่ปรุงแต่งด้วยตัวเอง
และจากบุคคลอื่นๆอยู่เสมอ 
แม้บางครั้งสติมาปัญญามี
แต่หลายครั้งทีเดียวที่เดินวนแล้ววนอีก 
สูดดมความหอมหวล
ของกลิ่นที่ปรุงแต่งเองอย่างโง่งม 
กว่าจะรู้ว่าที่แท้มันเป็นกลิ่น
ของดอกอุตพิดก็สายไปแล้ว

น้องชายกัฟ Natapong Parkpean โพสต์เพลงนี้ผ่านFacebook และผู้เขียนก็ผ่านไปฟัง ฟังแล้วก็รู้สึกเศร้า..ความจริงในชีวิตประจำวันของเรา บางครั้งบางคราวเราได้ละเลยที่จะใส่ใจ..และลืมตัว

เนื้อเพลง ที่สุดของคน

วงล้อเวลา ไม่เคยอ่อนล้าหยุดลง
หมุนวนมั่นคง ดำรงอยู่ตลอดมา
ทุกยามค่ำคืน หลายคนยังคอยตื่นตา
รอแสงจากฟ้า ไล่เงามัวพร่าในใจ
ที่สุดของคน ในสายตาของพระเจ้า
ชีวิตเหน็บหนาว และช่างแสนสั้นเกินไป
คล้ายดังธุลี จากโคนหญ้าถึงปลายใบ
ลมจะพัดไป ยังแห่งหนใดไม่รู้ทิศทาง
แม้อำนาจวาสนา พาชื่อเสียงลอยเด่นไกล
ก็แค่ฝากความภาคภูมิใจ ไว้ชั่วครั้งคราว
เราเป็นเพียงผู้มาเยือนโลกใบนี้... แล้วจากไป
ไม่มีใคร ครอบครองสิ่งใด... ได้จริง
ท้ายสุดของคน ที่วนในล้อเวลา
แลกด้วยน้ำตา กับราคาของความเดียวดาย
คงไม่เนิ่นนาน ฉันจะปลดเกลียวสุดท้าย
ที่ควั่นจะคลาย และเพลงบทนี้จะไม่ยืดยาว



ด้วยเนื้อเพลงและอารมณ์ที่พาไปพร้อมกับทำนอง ดนตรี ชวนให้รู้สึกเศร้าในใจ 

ชีวิตเหน็บหนาว และช่างแสนสั้นเกินไป
คล้ายดังธุลี จากโคนหญ้าถึงปลายใบ
ลมจะพัดไป ยังแห่งหนใดไม่รู้ทิศทาง
แม้อำนาจวาสนา พาชื่อเสียงลอยเด่นไกล
ก็แค่ฝากความภาคภูมิใจ ไว้ชั่วครั้งคราว
เราเป็นเพียงผู้มาเยือนโลกใบนี้... แล้วจากไป
ไม่มีใคร ครอบครองสิ่งใด... ได้จริง


เมื่อเราเกิดมา เราก็มาตัวเปล่า 
แล้วเราก็ปรุงแต่งให้ตัวเองดูดีด้วยการใส่หัวโขนแสดงบทบาทไปตามหน้าที่
บ่อยครั้งที่เรา..ลืมตัว หลงตัว หลงรูป หลงในอำนาจ ชื่อเสียงและทรัพย์ของตัวเอง 
หลงลืมว่า..เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป

หลงลืมว่า ภาพมายาคติเหล่านั้นเป็นทั้งมิตรและศัตรู

และที่สุดเราก็จะจากกัน บางครั้งจากไปทั้งที่ยังมีลมหายใจ
บางครั้ง..ลมหายใจหมดลงและบอกลากันไปคนละทาง
ทิ้งไว้แต่ซากของชีวิต


 ...ท้ายสุดของคน ที่วนในล้อเวลา
 แลกด้วยน้ำตา กับราคาของความเดียวดาย
 คงไม่เนิ่นนาน ฉันจะปลดเกลียวสุดท้าย
 ที่ควั่นจะคลาย และเพลงบทนี้จะไม่ยืดยาว.

ไม่มีความคิดเห็น: