ใต้ร่มเงาของแม่..และความพอเพียงของพ่อ

วันเวลาล่วงผ่านไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อครั้งฝังตัวเองอยู่ในสังคมเมืองหลวง..เราก็ว่าเวลาผ่านไปอย่างเร็ว อย่างเร่งร้อนและเร่งรีบ

บางครั้งรู้สึกเหนื่อยและล้า แต่ก็ยังพอใจอยู่อย่างนั้น แม้จะสุขบ้าง ทุกข์บ้าง ยิ้มบ้าง ร้องให้บ้าง 

วันนี้กลับคืนถิ่นบ้านเกิด

เวลาก็ยังผ่านไปอย่างรวดเร็วเช่นเดิม

แต่ไม่ต้องเร่งเร้า รีบร้อนแข่งกับเวลา 

แม้ฝนจะตก ฟ้าร้อง แสงแดดแผดเผาโดยไม่รู้จักฤดูกาล 

หัวใจยังไม่ร้องให้ รอยยิ้มและเสียงหัวเราะยังคงกึกก้องอยู่ในหัวใจของตัวเอง

ธรรมชาติโอบรัดเราไว้ตลอดเวลา

ภายใต้ร่มเงา..แม่ของแผ่นดิน ลูกรู้สึกอบอุ่น ร่มเย็นและมีความสุขเสมอแม้ภยันตรายจะซ่อนตัวอยู่ไม่ไกลตัว แม้ชีวิตต้องเผชิญหน้ากับอันตราย

แม้ลูกจะต้องพบกับอุปสรรคมากมี แม้ต้องฝ่าฟันปัญหาหลากหลาย

ลูกจะขอเดินตามรอยเท้าของพ่อหลวงทุกๆย่างก้าวอย่างพอเพียงและเพียงพอและตั้งใจทำงานตามแรงศรัทธาด้วยความมุ่งมั่นเพื่อตอบแทนคุณของแผ่นดินและด้วยสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณต่อพระเจ้าแผ่นดินสืบต่อไป