เสียดาย

๑๕ มิถุนายน ๒๕๕๖

ฝนตกพรำมาหลายวัน

ยามเย็นชุ่มน้ำฝน

ตื่นมายามเช้าก็ชุ่มฉ่ำด้วยน้ำฝน

น้ำค้างยังคงเกาะพราวบนยอดไม้

ใบหญ้า

เสียงนกส่งเสียงทักทายกันและกัน..

สดใสยิ่งนัก

แต่เสียงหัวใจของฉัน..มันบางเบาสลดหดหู่ และหม่นหมอง

ในบางเวลา...ไร้ซึ่งน้ำทิพย์หล่อเลี้ยงหัวใจ

และจึงเป็นเรื่องน่าเสียดายที่ความรู้สึกยังคงวกวน วุ่นวาย หลากหลายเรื่องราว

น่าเสียดายเวลา..

ที่ฉันปล่อยให้ผ่านไปพร้อมกับลมหายใจนาทีต่อนาที

และน่าเสียดายที่อะไรๆ ผ่านเข้ามา..และปล่อยให้จากไป.

บันทึกภาพ ศูนย์ครูใต้ ปัตตานี

โดย Warintira