วันอาทิตย์ที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2555

เกิดกับใจ อยากให้จบลงที่ใจ

ในที่สุดการเดินทางของ..คน..ก็จบลงในบางบทบาทของชีวิต

สำนวนฝรั่งบอกว่า..
งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกรา

ความรัก บางคนบอกว่ารักกันตลอดไป มีจุดหมายปลายทางที่อยากจะรักชั่วนิรันดร์ แต่สุดท้าย รักก็จบ บางคนก็จบอย่างสวยงามและโรแมนติก บางคนก็จบอย่างเจ็บปวด บางคนก็จบเพราะพลัดพรากจากกัน สุดท้ายคือ..จบ

เวลาและภารกิจ ณ เมืองเชียงใหม่
จบสิ้นแล้ว 
หลังจากเจ้านายยื้อเวลา จาก 2 สัปดาห์มาเป็น 2 เดือน ในที่สุด ความอดทนก็จบลงพร้อมกับหมดเวลายื้อกันต่อไป พูดแบบนี้ไม่ได้หมายความว่า เกิดแตกหักกันระหว่างงาน เจ้านาย และลูกน้อง
แต่หมายถึงผู้เขียนเอง หมดเวลาปรับตัวและอดทน หมดใจที่พักอาศัยต่อไปในที่ๆยังคิดตลอดเวลาว่าไม่ใช่ที่ๆของเรา ไม่ใช่บ้านของเรา ทั้งที่บ้านหลังนี้ยังคงอบอวลไปด้วยกลิ่นไอความเมตตา เอ็นดูต่อเราเสมือนลูกและหลาน ความเอื้ออาทรและแบ่งปันจากน้ำใสใจจริงจาก บุคคลครอบครัวของเจ้านายทุกคนและเพื่อนร่วมงาน อ้อมกอดในวันร่ำลา อบอุ่นแต่ก็เศร้า เดินไปลูบหัวเจ้าแครช สุนัขพันธ์ลาบาดอร์ขี้อ้อน ร่ำลาดอลล่า บางแก้วผู้มีฟอร์มและดุนักหนา สีทองสุนัขพันธ์ไทยยังเป็นเด็กน้อยผู้มีบุญเห่าบ๊อกแบ๊กอยู่ในอ้อมกอดของอ่าม่า 


บางครั้งจิตที่คิดว่าแกร่งๆ เก่งๆ บทจะรั้นก็ยอมสยบให้ความรู้สึกหมดใจเสียง่ายๆ สิ่งดีๆ ที่คนรอบข้างหยิบยื่นให้..ไม่มีความหมาย ที่จะยื้อใจของเราได้อีกต่อไป

ก่อนกำหนดเวลากลับ 2 สัปดาห์ สุขภาพเริ่มรวน การทำงานของร่างกายและจิตใจเริ่มพยศในเวลาเดียวกัน เล่นงานผู้เขียนเสียจนแทบแย่ บางอารมณ์และความรู้สึกอยากร้องให้ในความเดียวดาย แต่ด้วยความอดทนของตัวเองที่ติดตัวมาตั้งแต่เด็ก ไม่ได้คิดแม้แต่จะโทรศัพท์บอกเล่าให้คนในครอบครัวได้รับรู้ หรือแสดงความอ่อนแอออกมาให้ใครได้แลเห็น..ยังคงตั้งหน้าตั้งตาทำงานจนจบภารกิจ อาจมีบ้างในบางครั้งสมองเบลอเลอะเลือนจนคุยกับเจ้านายคนละเรื่อง จนเจ้านายบอกว่า..ตั้งสติดีๆ ท่าจะเยอะไปแล้วนะเรา เอ่อ...เขาคิดว่าเราเยอะ ไม่คิดว่าบ้างว่าเรากำลังจะหมดแรงเยอะ 

อนุสาวรีย์สามกษัตริย์ เชียงใหม่
แต่เมื่อถึงวันนี้..เช้านี้ เปิดประตูเข้ามายังที่ๆของเรา รอบๆตัวอบอวลไปด้วยสิ่งที่เป็นของเรา หันไปทางไหนก็มีแต่สิ่งที่เรารัก ภาพถ่ายระหว่างเราและคนเคยรัก หนังสือกองโตๆ บนชั้นวางที่รอเรากลับมารื้อมาค้นอ่านหาข้อมูลด้วยความคิดถึง ภาพถ่ายพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ที่เหลือบตาจากคอมฯขึ้นไปก็ได้แลเห็นพระองค์ยังทรงประทับอยู่ ณ ตรงนั้น เปิดวิทยุ โทรทัศน์ ทักทายและอยากขอบใจยังอยู่ต้อนรับการกลับของเรา จัดแจงปัดฝุ่น เช็ดคราบฝุ่นละอองที่ล่องลอยเข้ามายึดเป็นที่พักผ่อนกันเยอะแยะมากมาย  และขึ้นเตียงเพื่อพักเอาแรง ให้เวลาร่างกายได้พักผ่อนอย่างมีความสุขกับสิ่งที่เป็นของๆเรา มิใช่ของๆใคร พักหัวใจอันอ่อนล้ากับการที่ได้กำหนดจิต บังคับใจให้อยู่อย่างมีความสุขกับสิ่งที่มิใช่ของๆเรา มาเป็นเวลานาน
ทำบุญไถ่ชีวิตโคร่วมกับอาม่า(คุณแม่เจ้่านาย)ในวันมาฆบูชา วัดชัยมงคล เชียงใหม่
ในที่สุด ผู้เขียน ก็ยังคงยึดติดและมีความสุขกับสิ่งของที่เป็นของๆเราอยู่อย่างนั้น 
แม้ได้พยายามเตือนตน เตือนสติ เตือนใจตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่า..ใจเรานี่สำคัญเสียจริง


"สำคัญที่ใจ" - หลวงพ่อชา สุภัทโท


ใจของเราสำคัญมาก

มันเป็นนายของกายเป็นนายของทุกสิ่ง ทุกอย่าง

ถ้าใจดีทุกอย่างจะดีหมด ถ้าใจเสียทุกอย่างจะเสียหมด 

ถ้าใจร้ายก็มีแต่ของที่ร้ายๆ ทั้งนั้น

ฉะนั้นจึงจำเป็น ต้องฝึกจิตใจของเราด้วยการปฏิบัติภาวนา 


ไม่มีความคิดเห็น: