เป็นเพราะวันเวลาที่ผ่านมาหลายต่อหลายเดือน
ไม่รู้ตัวเองทุ่มเทเวลาทั้งหมดไปกับอะไรบ้าง วันๆผ่านไปโดยไม่รู้วันเวลา
รู้ตัวเมื่อถึงเวลาจบภารกิจในเรื่องของงาน ผ่านไปเมื่อความมืดคืบคลานมาเตือนตัว
และรู้สึกตัวเมื่อถึงเวลาเตือนว่าต้องพักผ่อนเพื่อผ่านวันไปอีกวันหนึ่ง
ในวันเวลาที่ล่วงเลย ทั้งสุข เศร้า ทั้งทุกข์ ทั้งรัก โกรธ โลภ หลง ผ่านมาสัมผัสจิต
........บางทีบ่นเบื่อตัวเอง.........ที่แอบเหงา...แอบสุข และ...แอบเศร้า
ทำไม??
ไม่ปล่อยทุกอย่างให้ลอยผ่านไปกับสายลมที่พัดผ่าน..
ปล่อยทุกอย่าง...ผ่านไปโดยไม่ยึดติดความทุกข์ ไม่ยึดติดความสุข
ไม่หลงติดลมกับบรรยากาศของภาพมายาที่ใครๆ หลอกล่อให้ติดกับของกันและกัน
ซึ่งสุดท้ายแล้ว เราต้องติดกับ..ตัวเอง
จะถอยสักก้าวยังทุกข์ จะก้าวต่อไป ก็เห็นทุกข์ลางเลือน เห็นสุขเพียงชั่วยาม
ทั้งในวันสุข วันเศร้า...
...ทำได้เพียงปลอบใจ..ให้กำลังใจตัวเองและ
บ่น บ่น และบ่นกับตัวเองเท่านั้นเองหรอกหรือ?
และถ้าเราเลิกหลอกตัวเอง...
คงไม่มีใครหลอกเราหลงทางเดินวนเดินเวียน
บนเส้นของความทุกข์และสุขได้
********************************************************
ความสุข คือ ความไม่ต้องการความสุข
ความดับทุกข์ ต้องแลกเอาด้วยการไม่ต้องการความสุข.
พระนิพพาน อยู่เหนือความต้องการสิ่งใดๆ แม้แต่นิพพานเอง
ความสุขอย่างยิ่ง คือความดับเย็น แห่งความต้องการทั้งปวง
ดังนั้น ความสุขแท้ จึงมีเมื่อเราไม่ต้องการความสุข!
โดย....พระพุทธทาสภิกขุ
(เก็บบันทึกเก่าๆมาอ่าน และบันทึกซ้ำ จาก
24 พฤศจิกายน 2553)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น