ค้นหาใจ ให้พบความสุข

ทุ่งโนนสน อุทยานแห่งชาติทุ่งแสลงหลวง จ.เพชรบูรณ์

ทุกครั้ง..ของการออกเดินทาง ของการออกท่องธรรมชาติ 

หัวใจร่าเริง ความสุขใจ ตื่นเต้น แผ่กระจายออกไปถึงคนรอบข้าง 

ให้ใครๆอยู่ใกล้ได้สัมผัสความสุขเสมอๆ

เขาหลวง จ.สุโขทัย

การเดินทางเพื่อมอบความสุขให้กับตัวเองเป็นศิลปะอย่างหนึ่ง..ซึ่งบางคนอาจยังหาความสุขที่แท้จริงของตัวเองไม่เจอ จึงยังหลงอยู่ในวังวนของโลกมายา 
แต่บางคนก็ท้วงติงว่า..ก็นั่นไง คือความสุขของเขา

นั่นสิ..ฉันคงใช้ความสุขของฉันเป็นมาตรฐาน จึงคิดว่า 

ความสุขของทุกคนต้องเกิดจากความสงบในใจ

เหมือนๆกัน

ดอกไม้ป่า ไม่รู้จักนาม จากเขาหลวง จ.นครศรีธรรมราช

เคยมีคำถามจากเพื่อนๆเสมออีกเช่นกัน ทำไมต้องทรมานตัวเองด้วยการเดินบุกป่าฝ่าดงไปรอนแรมในป่ากว้าง ที่หลับที่นอนและเรื่องอาหารการกินก็แสนลำบาก 
ฉันตอบได้เพียงคำเดียวสั้นๆ ว่า..มันคือความสุข 


ฉันไม่มองหรือคิดว่ามันคือความลำบากลำบนหรือทรมานตัวเองแต่อย่างใด

และฉันได้เรียนรู้อีกอย่างว่า..การเดินทางเช่นนี้ ความอดทนที่เราต้องเผชิญหน้ากับธรรมชาติ อดทนกับระยะทางที่ยาวไกล อดทนกับสัมภาระที่แบกอยู่บนหลังระหว่างทางเดิน อดทนกับความเจ็บปวดเมื่อต้องหกขะล้ม คว่ำคะเมน หรือลืนไถลพลัดจากที่สุงลงสู่ที่ต่ำและทำได้เพียงกัดฟันอดทนกับความเจ็บปวดรอให้เวลาผ่านพ้นไปแต่ใจก็ยังสุข นอกจากนี้ฉันยังได้เรียนรู้ทำความรู้จักและทำความเข้าใจกับเพื่อนร่วมทาง 


ในบางครั้งเราต้องอดทนแต่เราไม่ลืมที่จะมีน้ำใจช่วยเหลือกันและกัน
ทั้งที่ต่างคนต่างก็ยังทุลักทุเลแทบเอาตัวไม่รอด

และฉันได้ตระหนักอีกอย่างว่า..เมื่อฉันกลับเข้ามาอยู่ในสังคมเมือง ความคิดและมุมมองคนในสังคมเปลี่ยนไปอย่างไม่รู้ตัว  มองผู้คนที่ผ่านเข้ามาและรายล้อมอยู่ด้วยการพยายามเข้าใจในตัวตนของแต่ละคน พยายามปรับตัวปรับใจให้อยู่ในองศาที่ไม่ร้อนไม่เย็นแม้ต้องเจอปัญหาและพายุอารมณ์ของผู้คนอยู่เสมอๆ

การเดินทางข้ามวันเวลา ข้ามป่าเขาและธรรมชาติ ทำให้ผ่านการเรียนรู้ วางจิต วางใจ 
อยู่บนความสุขโดยปราศจากภาพมายาหลอกตัวเองเพียงชั่วยาม 
ทำให้เข้าใจถึง..
ความสุขอย่างสงบเป็นเช่นใด

ธรรมชาติ ความเงียบสงบจึงยังเป็นเป้าหมายทุกครั้งเมื่อคิดถึงการหนีจากความวุ่นวายต่างๆจากปัญหาและสังคมที่เรายังต้องเผชิญหน้ากับมันด้วยความเจ็บปวด