ถือศีล ปฏิบัติธรรม รู้สึกว่าวิเศษเหนือกว่าผู้อื่นหรือไม่?

เมื่อวานนี้(๑๔ มิถุนายน ๒๕๕๕)ได้รับโทรศัพท์จากเพื่อนรุ่นพี่ สนิทกันมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก

จนกระทั่งเดี๋ยวนี้ต่างคนต่างมีวิถีชีวิตที่แตกต่างกัน แต่เรายังคงติดต่อไปมาหาสู่กันเท่าที่มีโอกาส 

หลายๆครั้งที่พี่สาวท่านนี้คอยช่วยเหลือ เป็นพี่เลี้ยง เป็นที่พึ่งพิงในยามทุกข์ใจ 

พี่สาวตั้งคำถามว่า " ได้ยินว่าปฏิบัติศีล ๘ หรือ?"

ผู้เขียนตอบ..ใช่ เดือนละครั้ง พักค้างที่วัด ถ้าพอมีเวลา และวันพระก็ปฏิบัติอยู่บ้าน ยากมาก ได้บ้างหลุดบ้าง ก็ยังพยายามอยู่

พี่สาวถามต่อว่า..หลังจากปฏิบัติแล้ว รู้สึกว่าตัวเองเหนือกว่าคนอื่นไหม? 

เป็นคำถามที่ผู้เขียนออกจะมึน..ไม่ใช่ตอบไม่ได้ แต่เป็น งง ว่าผู้ปฏิบัติธรรม หรือมีศีล เหนือกว่าคนอื่น

ได้อย่างไร

จึงตอบว่า..ไม่นะ แต่จะรู้สึกว่าต้องสำรวมกาย วาจา ใจ มากกว่าเดิมต่างหาก 

สิ่งใดๆ ที่เคยวิ่งมากระทบจิตแล้วออกอาการไปกระทบผู้อื่นก็ถูกควบคุมให้เกิดน้อยลง อาจทำได้บ้างไม่ได้บ้าง ถ้าหลุดไปแล้วยังมานั่ง..เตือนตัวเอง ว่าไม่น่าหลุด ไม่ควร 
ถามตัวเองบ่อยๆว่า เราจะคุมตัวเองได้อย่างไรในสถานการณ์เช่นนั้น..
แม้จะตอบตัวเองว่า..สติ ไง 
แต่ ณ ตอนนั้น สติกระเจิงไปก่อนแล้วทุกที 

พี่สาวพูดต่อว่า.." บางคนเขารู้สึกว่า เขาเป็นผู้มีธรรม ทำบุญ ปฏิบัติและศึกษาธรรมมามากแล้ว เพราะฉะนั้นอย่าได้เสวนากับเขาเลย เพราะเธอคือผู้ไม่รู้"

สิ่งที่พี่สาวคนนี้พูด ผู้เขียนพอเข้าใจว่าหมายถึงอะไรและใคร เพราะเราคลุกคลีกันมานาน รู้เห็นความเป็นไปและความเคลื่อนไหวของแต่ละคนตลอดมา เธอที่พี่สาวกล่าวถึงคือเพื่อนสนิทที่โตมาด้วยกัน เป็นทั้งเพื่อน เป็นทั้งพี่เลี้ยง เป็นทั้งพี่สาว น้องสาว ถึงขนาดเธอผู้นั้นแต่งงานไปแล้ว ก็ยังอยู่เป็นพี่เลี้ยงรองรับทุกสิ่งทุกอย่าง และคุณพ่อ คุณแม่เธอผู้นั้นก็มีความใกล้ชิดสนิทสนมกับครอบครัวผู้เขียนเป็นอย่างดี

จึงตั้งคำถามว่า เธอผู้นั้นทำบุญเพื่ออะไร? 

พี่สาวตอบว่า..ทำบุญมากๆแล้วจะรวย

ผู้เขียนกล่าวว่า พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้ทำบุญเพื่อรวย พระพุทธเจ้าสละทุกสิ่งทุกอย่างที่มีเพื่อปฏิบัติจนกระทั่งบรรลุเป็นพระศาสดา เธอเข้าใจอะไรผิดไหม?

พี่สาวพูดว่า ...ถ้ายังงั้นคงเข้าใจบุญกันคนละอย่าง 

ผู้เขียนตอบว่า ...นั่นสิ ผู้เขียนเข้าใจว่า บุญคือการละความโลภ 

ถ้าคิดว่าทำบุญแล้วรวย แสดงว่ายังโลภอยู่ จริงไหม?

ผู้เขียนถามว่า แล้วเธอผู้นั้นปฏิบัติศีล ๘ ผ่านหรือ? 

พี่สาวตอบว่าปฏิบัติได้นะ เขาปฏิบัติสม่ำเสมอมิได้ขาด 

ผู้เขียน เริ่มเข้าใจคำโบราณว่า มือถือสากปากถือศีล มากขึ้น เริ่มพบเห็นได้บ่อยในสังคมของคนที่ศึกษาพระธรรมคำสั่งสอนพระพุทธเจ้า

ผู้เขียนพูดไปตามประสาความคิด ความรู้พื้นๆ ที่มีเท่านั้น มิใช่ผู้รู้ในธรรมอย่างลึกซึ้ง

ศีลธรรม ช่วยเราควบคุม กายกรรม วจีกรรม และมโนกรรม 

ศีล๘ ช่วยเราลด ละ กิเลส ทั้งหลายทั้งปวง

เมื่อปฏิบัติแล้วไม่สามารถควบคุมมโนสำนึก อกุศล ชี้ผิดเป็นถูก ชี้ถูกเป็นผิด ใครสูง ใครต่ำ ใครเหนือกว่าใคร และใช้วาจาเหยียดหยันผู้อื่น..หรือคิดว่า ถือศีล ปฏิบัติธรรม หรือทำบุญมากๆ แล้วจะรวย..

คงไม่ใช่แนวปฏิบัติของผู้มีศีลตามหลักคำสอนของพระพุทธศาสนา

ท่านใดมีความเห็นเช่นใดสามารถแสดงความคิดเห็นชี้แนะผู้เขียนได้ เพราะผู้เขียนนั้นเพิ่งฝึกปฎิบัติและทำความรู้จักเรียนรู้พระธรรมคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า