(เพื่อนร่วมทาง..เจอกันบนรถไฟ
ความน่ารักของเด็กน้อยทำให้เราประทับใจตลอดการเดินทางคราวนั้น)
การเดินทางของคนเรามักเกิดขึ้นได้บ่อยๆ
ชีวิตทุกชีวิตเดินทางไปพร้อมๆกับกาลเวลา..เดินทางทุกๆวินาที
และก้าวไกลออกไปทุกทีโดยตัวเราเองไม่รู้ตัว
ฉันรักการเดินทางที่พิเศษกว่าเดินทางไปพร้อมเข็มนาฬิกา คือการได้จัดกระเป๋าออกจากที่พักอาศัย ออกไปจากความจำเจ ออกไปจากสรรพเสียงและสิ่งแวดล้อมเดิมๆไปสู่สิ่งแวดล้อมใหม่ๆ
เป็นความตื่นตาตื่นใจ
แม้แต่การเดินทางกลับภูมิลำเนา ทุกครั้งของเดินทางฉันมักเลือกที่จะเดินทางโดยรถไฟ
นอกจากราคาประหยัดกว่าการเดินทางด้วยเครื่องบินและรถบัสแล้วสิ่งที่ชอบเป็นพิเศษ
คือความเรื่อยเปื่อย ถึงก็ช่างไม่ถึงก็ช่างของรถไฟ
เสียงหวูดรถไฟ เสียงฉึกฉักของขบวนรถ บรรยากาศเขียวชะอุ่ม ครึ้มเขียวของป่าเขาระหว่างผ่านทาง แม้แต่เสียงนายสถานีแต่ละสถานีร้องบอกว่า..ขณะนี้ท่านอยู่สถานีใดและสถานีต่อไปเป็นสถานีใด..
ก็เป็นเสน่ห์ยากจะหาใดเปรียบโดยเฉพาะเมื่อเดินทางเข้าสู่เขตภาคใต้..สำเนียงของนายสถานีพูดภาษากลางปนสำเนียงใต้อย่างที่เขาเรียกว่าพูดทองแดง
เป็นความน่ารักและชวนให้ยิ้มขันของผู้คนที่ได้ยินเป็นครั้งแรก
การเดินทางโดยรถไฟ เรามักมีเพื่อนร่วมทางหลากหลายและนั่งเป็นเพื่อนคุย หรืออาจหลบฉากการพูดคุยถ้าเจอเพื่อนร่วมทางช่างเจรจามากเกินไปด้วยการฟังเพลง อ่านหนังสือ
ระยะทางจากเมืองกรุงถึงบ้านฉันใช้เวลาร่วม ๑๘ ชั่วโมง ทั้งนั่งและนอนและคิดทบทวน เรื่องราวผ่านมาได้เยอะทีเดียว
บรรยากาศการเดินทางในทุกๆคราวมักแตกต่างกัน บางครั้งก็มีความสุขและประทับใจ แต่บางครั้งเกิดความไม่พอใจ..แต่เราต้องอดทน แม้จิตรุ่มร้อนก็ต้องอดกลั้น ด้วยการรวบรวมใจกำหนดจิตให้อยู่ในความสงบแม้ต้องนับหนึ่งถึงร้อยถึงพันก็ตาม
การเดินทางทำให้เราได้ทบทวนว่า..เรากำลังอยู่บนเส้นทางอีกเส้นหนึ่งของการเดินทางของชีวิต
อยู่ในฉากหนึ่งมุมหนึ่งของละครชีวิตของแต่ละคน
ซึ่งทั้งเขาทั้งเราอาจเพียงแต่แยกกันเดินในหนทางที่แตกต่างกัน
แต่สุดท้าย..ปลายทางและจุดจบ..คือการกลับสู่ดินเหมือนกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น