นานๆทีได้นั่งรถเมล์ออกจากบ้านช่วงเช้าวันอาทิตย์(ปกตินั่งเรือจากท่าน้ำนนท์)
วันหยุดของทุกคน วันที่คนกรุงเทพฯมักขอนอนตื่นสาย
ขอพักผ่อนให้สะใจหลังจากที่อ่อนล้ามากับวันทำงาน
ดังนั้นบรรยากาศช่วงก่อนสายของวันนี้จึงเป็นบรรยากาศสบายๆ ถนนโล่ง รถวิ่งฉิวทีเดียว
จนนึกอยากให้กรุงเทพฯเป็นแบบนี้ทุกๆวัน
ผู้เขียนลงจากรถเมล์ที่หน้ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ สนามหลวงมีงานอะไรกัน?
นักปั่นจักรยานมารวมตัวกันที่นี่เต็มท้องสนามหลวงเลยทีเดียว เห็นภาพนักปั่นทั้งหลายประดับธงชาติไทย และเสียงจากโฆษกของงานดังแว่วข้ามฝั่งมาจาก ก็เข้าใจเองว่าน่าจะเป็นงานเฉลิมพระเกียรติแด่องค์สมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ซึ่งผู้เขียนไม่ได้หยุดเสียเวลาสังเกตการณ์แต่อย่างใด และเดินข้ามถนนลัดเลาะเลียบริมกำแพงมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์
เพื่อไปลงเรือที่ท่าน้ำท่าพระจันทร์ข้ามฟากไปวังหลัง
อากาศกำลังดี ไม่ร้อนแต่ออกจะเย็นสบายสายลมพัดเรื่อยริน
เพื่อไปลงเรือที่ท่าน้ำท่าพระจันทร์ข้ามฟากไปวังหลัง
อากาศกำลังดี ไม่ร้อนแต่ออกจะเย็นสบายสายลมพัดเรื่อยริน
เหมือนอยู่ในช่วงเริ่มต้นฤดูหนาวเลยทีเดียว
แต่วันนี้รู้สึกว่าแม่น้ำเจ้าพระยาน้ำเอ่อเต็มตลิ่ง และแปลกตากว่าที่ผู้เขียนเคยเห็น คือ การจราจรทางน้ำค่อนข้างหนาแน่นทั้งเรือพาณิชย์ เรือบรรทุกสินค้า เรือท่องเที่ยวและเรือตรวจการของทหารเรือ
ผู้เขียนไปโรงพยาบาลศิริราชทำไม ในเช้าวันหยุดที่น่าจะพักผ่อนให้สบาย
ไม่ป่วยไม่ไข้ แต่เป็นภารกิจที่ทำเป็นปกติในวันหยุดมาหลายสัปดาห์ เป็นภารกิจที่ทำโดยไม่ต้องรอเฉลิมฉลอง ซึ่งเรามักพูดกันติดปากกันในกลุ่มเสมอว่า..รักพ่อไม่ต้องรอ..เพราะเราเป็นกลุ่มรักพ่อออกนอกหน้า เพราะเราเป็นกลุ่มรักพ่อภาคปฏิบัติ
จากเริ่มต้นผู้เข้าร่วมกิจกรรมกันเฉพาะเพื่อนในกลุ่ม นัดเจอกันที่ลานพระรูปพระราชบิดา รพ.ศิริราช
สวดมนต์ ถวายพระพร กล่าวคำถวายสัตย์ปฏิญาณตน
แด่องค์สมเด็จพระบาทพระเจ้าอยู่หัวฯ ทุกๆวันอาทิตย์
แด่องค์สมเด็จพระบาทพระเจ้าอยู่หัวฯ ทุกๆวันอาทิตย์
ประมาณ ๓ สัปดาห์ผ่านไป เราเริ่มมีผู้เข้าร่วมกิจกรรมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เริ่มมีผู้คนเดินเข้ามาสอบถามแนวทางและกิจกรรมของเรา บางคนทราบข่าวจากเพจรักพ่อภาคปฏิบัติ บางคนเดินทางมาจากต่างจังหวัด บางคนเข้าร่วมกิจกรรมกับเราเป็นครั้ง๒ที่๓แล้ว
เป็นภาพงดงาม ประทับใจและตราตรึงอยู่ในหัวใจของเราทุกคน เป็นความสำเร็จที่ทำให้คนทำงานทุกคนมีกำลังใจที่จะทำงานด้วยความจงรักภักดี และปกป้องพ่อของแผ่นดินอย่างเป็นรูปธรรมต่อไป
ผู้เขียนขอเป็นอีกกำลังใจให้ทุกคนที่มีส่วนร่วมในการทำงาน ขอให้ทุกคนหนักแน่น มั่นคงในจุดหมายปลายทาง ไม่หวั่นไหวต่อแรงซัดของพายุลมฝน.
1 ความคิดเห็น:
เมื่อได้เห็นภาพกิจกรรม ใจหนึ่งนั้น คิดว่า คงมีวันใดวันหนึ่งที่มีตัวเรานั้นอยู่ ณ ที่ รพ.ศิริราช และได้กล่าวคำปฏิญาณ ด้วยตัวลูกนั้น ก็ รักพ่อหลวง สุดดวงใจ เช่นเดียวกัน หากแต่ตัวลูกนั้น อยู่ไกล ขอเพียงทำหน้าที่ เป็นครูสอน ให้ดีที่สุดอย่างเต็มกำลังความสามารถเต็มที่ บอกเล่าสอนนำในสิ่งที่พ่อได้กระทำมา ให้ ชนรุ่นหลังได้รับรู้และเชิดชู ภูมิใจ
แสดงความคิดเห็น